her geçen gün hayattan soğumak

her gün yaşadığım şey, intihar etmekle sonuçlanır.

yaşadıkça, yaşamanın ne kadar boş olduğunu anlamakla beraber ortaya çıkan durum.

bir engeli aştıkça, hayatın öbür engeli çıkarmasından dolayıdır. Bu koşuşturma sonunda yorar ve anlamsızlaşır.

aynen içinde olduğum durumdur ne yazık ki. insanın artık yaşayası gelmiyor artık dertlerle uğraşmak yorucu gelen andır.

Hayattan vazgeçmemek için sebepler aranir ilk başta. Bulduklarinin çoğu sende yoktur. Ya hiç gelmemiştir ya da çekip gitmiştir. Eliniz boşa çıkar. Eğer bir mucize olmazsa, bi kahraman gelip sizi kurtarmazsa sonuç belki de ölümdür. Öyle bir gün gelicek ki ölüme meydan okunacaktir. O gün acıların en tepede olduğu gündür. O güne kadar çekilen tüm acılar eklenmiştir. Ama degisik bir sarhoşluk vardır o gün. Aciniz çoktur ama hissetmiyor gibisinizdir. Ve o an gelir. Belki korku belki cesaret belki tatlı bir huzur vardır. Ya da bomboşsunuzdur. Son kez nefes alirsiniz yanaklarinizdan yaşlar süzülürken. Keşke daha adil olsaydi diye düşünürsünüz belki de. Ama her şey son bulacaktir artık. Ve bulurda...
keşke ölmek buraya yazmak kadar kolay olsaydi.

insanlarla ve her zaman öne çıkan engellerle artık uğraşmanın anlamsızlaştığını görmekten kaynaklanan durumdur. önüne geçmek zordur.

ben neden yaşıyorum diye acı acı sormaktır kendine. Cevabını ararken zaman geçer gider sarılmayan yaralarla.