bugün

hayat düzeninin hep çevreden olumlu tepkiler almak ve beğenilmek üzerine kurulu olması durumudur. göz ardı edilmemesi gereken ancak üzerinde çok durulmayan bu olgu, insanların olumsuz eleştirilerinden çekinmek korkusuyla meydana gelmiştir.
beğenilmeye, takdir edilmeye çalışırken aslında kendi benliğimizi bir kenara bırakıp, popülaritesi yüksek seviyedeki insanlar gibi olmaya çalışıyoruz. onlara özenip, onlar gibi davranıyoruz. bunu inkar etmek gereksiz bir eylemdir kanımca. zira her bireyin içinde bulunduğu vücut aslında neredeyse ona ait değil gibi, değil midir?
bir durum. ilkokulda takdir alamayınca o meşhur önemli olan allahın takdirini kazanmak muhabbeti aklıma geldi. bu ilahi takdirdi, diğeri de okumayanlar için hayat okulu falan diyorlardı. hayat düzeni hep değişiyor. eskiden bu kadar paraya tamah edilmiyordu bence. her şey para olmuş. dünyaya daha erken gelmek isterdim. yine nostalji severliliği gibi olacak ama daha güzel zamanlar varmış.