gülüşü ömre bedel insanlar

aylardır rüyalarımda gördüğüm kızım. tanımıyorum onu. bir gün olur mu bilmiyorum. ama hep aynı kızı görüyorum. yemyeşil bir bahçede evimin penceresinden izliyorum onu. bahçede bir salıncakta mavi elbisesi, poposundan sarkan beziyle uyuyakalmış. ağzının kenarından salyası akıyor ve gülümsüyor. bu berbat senede kaç sabah huzurla, umutla, heyecanla uyanmam sebebim oluyor.

Aykut kocamandır. gülse harbiden ömre bedel hocamın.
görsel

Babamdır, yeğenimdir, sevdiceğimdir. Onların gülüşü ömre bedeldir benim için. Hayranlıkla izlerim, dinlerim. Hatta sevdiceğim güldüğü zaman hemen susarım ki o kurban olduğum sesi tam anlamıyla duyabileyim. Onun haricinde gülüşü ömre bedel kimse yok galiba hayatımda.

Ailem, sevdiklerim ve sevdiğim adamdır. Onlar güldüğü zaman huzurla dolduğumu hissediyorum. Özellikle sevdiğim adam gözlerinden yaş gelene kadar güldüğü zamanlarda.

görsel
Gibi.