Lc waikiki poşeti gibi hissettiren hede.
iç dünyamda yasadıgım duygu durumu.
Kötü bir alışkanlık.
keşke olabilsem aq.
Gurursuz olmak kaybettirmiyor maalesef, gururlu olmak kaybettiriyor.
Neye karşı gurur yapılacak bunun ayarını iyi bilin.
kötü bir alışkanlık ama malesef bu zamanda kazandırıyor gibi.
yaşamak için bir sebep kalmamıştır demekki.
Egosunu kontrol altına almış insanları gurursuz sanıyoruz.

Eskiden herkesin içinde ağlayan insanları güçsüz bulurdum. Bir gün aslında ne kadar güçlü olduklarını anlamıştım. Birinin karşısında ağlamak güç gerektiriyordu, ben güçlü değildim. Her korkak insan gibi kaçıyordum, tek başına kalınca ağlıyordum. Birinin beni ağlarken görmesine cesaretim yoktu.

Haliyle bu iş buna benziyor. Kendi güçsüzlüğünün, çaresizliğinin, sessizliğinin altında ezilen insanlar, aslında başka şekilde davranmayı bilmeyen insanlar, sevdiğini bağıran, mutsuzluğunu paylaşan, herkesin içinde ağlayabilen, yardım isteyen insanları gurursuz sanıyor.

Bence biz insan olmayı çok yanlış anlıyoruz. Kibiri son derece etkileyici bulan bir insan olarak söylüyorum bunu. Ki bana göre kibir kendini üstün görmek değildir. Kendini bilmektir. Bildiğini övmektir. Kimsenin seni övmesine izin vermemek, bu işi kendi kendine yapmaktır. Mütevazı olmaktan kaçmaktır. Çünkü mütevazı insan yalancıdır. Sabahtan akşama kadar kendini öyle ya da böyle övenler bize tevazu dersi veriyor. Bu da komik görünüyor, zekâya saygısızlık.

Ama bir şekilde Her zaman güçsüz olacağın bir insanın olacak. Kıyamadığın, kaybetmekten korktuğun, sessiz kaldığın, kapılarını sonuna kadar açtığın, daha zeki olduğunu düşündüğün, korktuğun, çekindiğin, duygularını olduğu gibi açtığın.

Ama bir kişi olacak. Hadi çok istiyorsan 2-3 kişi olsun ama abartmaya gerek yok. Tadında ve yerinde ise, bence kimin ne dediği çok önemli değil.