geçmişi özlemek

bu durum bir realite olmasına rağmen aşırı saçma bir eylemdir çünkü geçmiş zaten geçmiştir ki ayrıca zamanı durduramıyoruz zaten ve zaten bundan 2 yıl öncesi de geçmişte kaldı bir bakıma. geçmişi değiştirmek istenildiği için geçmişi özlemek mantıklı görünebilir ancak geçmiş zaten o şekilde yaşanıp bitmiştir.

gereksizdir. geçmişte olan geçmişte kalır.

(bkz: nostalji)

o kendiliğinden gelir çöker ve yine kendiliğinden kalkar gider. davetsiz misafirdir geçmiş özlemi.

Ben çocuk değilim. Genç oldum artık. 80'ler'de daha başkaydı ona bakılırsa. Geçmiş geçmişte kalır.

bir iki senedir bu döngünün içerisindeyim sürekli eski günleri özlüyorum geri dönmek istiyorum bir daha öyle mutlu olduğum günler yaşamayacakmışım gibi geliyor. içime mi doğmuş nedir biliyordum ben böyle olacağını da çocukken televizyon izlerken bile derdim kendime bugünleri özleyeceksin lisede de arkadaşlarımla gülüp eğlenirken bilirdim bugünlere özlemimden kahrolacağımı. Bazen sırf geçmiş yıllarda hissedebilmek için eskiden izlediğim dizileri ezbere bildiğim halde tekrar izliyorum çünkü izlerken kendimi o yılda hissediyorum işin kötü yanı anı kaçırıyorum bu hep böyle mi gidecek ben bir daha hiç andan zevk alamayacak mıyım bilmiyorum üzülüyorum sadece

eskiden yaşadığım o heyecan, o mutluluklar..
şimdi aynı olayları yaşasam aynı hisleri duyamam belki.

çok şey yaşamış olmak, tecrübe sahibi olmak özgüven getiriyor belki ama çok şey de götürüyor.
hissizleştiriyor.

ve ben bunu sevmiyorum.

Geçmiş hiçbir zaman bugünden daha iyi olmadı.

geçmişte imrendiğim çoğu şeyi yaşadım, çoğu şeye sahibim.
ama eskiden daha mutluydum, daha heyecan doluydum.