bugün

45 karakter sınırından dolayı başlığın doğrusu türkiye de gerçek sanatçıların değerlerinin ölünce anlaşılması sorunu olacaktır. türkiye ye özgü bir durum olup gerçek sanatçıların kıymetlerinin ancak ölümlerinden sonra anlaşılması hadisesi. bu konunun örnekleri geçmişte kemal sunal adile naşit aliye rona gibi sanatçıların ölümleri ile yaşanmıştır. gelecekte ise * şener şen münir özkul şemsi inkaya gazanfer özcan nejat uygur gibi isimlerin vefatlarından sonra yaşanacaktır.
kör ölünce badem gözlü olurmuş sözünün bir yansıması olarak düşünülebilecek durumdur. zamanında devlet sanatçısı diye bir ünvan vardı, tartışmalara neden oldu. şu anda yok sanırım.

ilgili ve alakalı olabilecek şekilde:

--spoiler--
sanatçılar der ki devlet bize sahip çıksın.kardeşim sen zamanında filmlerde oynadın mı? oynadın. paranı aldın mı? aldın. ee daha ne bekliyosun ki devletten?
--spoiler-- *
Her zaman okullarda kompozisyon konusu olan ,fakat gene de bunun önlenmesi için bir çözümün aranmadığı durumdur.
yaşarken değilde neden öldükten sonra diye düşündüren hadisedir.
ille bir şeyleri görmek için yitirmek mi gerekli?
özellikle ressamların başına gelen olaydır. yıllarca emek verirler. ceplerinde boya alacak paraları bile olmazken, birileri bu resimler üzerinden servet kazanmaktadır.
ölüsever bir millet olduğumuzun enbüyük kanıtıdır.
yavuz çetin gibi bir gitar ustasının başına gelmiş bir olaydır. çok kötüdür. esefle kınanmalıdır.
Nekrofilidir.
(bkz: vincent van gogh)
- ne lan bu çizdiğin, bi skime benzemiyor!
+ sen bunu bir de ölünce gör..
yoktur böyle bir sorun. ne yapılsın yani sanatçılara? kimsenin değeri filan da anlaşılmaz zaten. ölür, ölümü haber olur, sonra yine eskisi gibi unutulur. ne yapılsın peki?
ölünce badem gözlü olan kör
Yalandır.
Gerçek sanatçı doğar doğmaz anlaşılır.
Gerçek sanatçı değerinin anlaşılıp anlaşılmamasını siklemeyen sanatçıdır.