bugün

birçok insanın başına gelebilendir. türlü nedeni olmakla birlikte en büyük nedenlerinden biri, gidip keyifli türlü sohbetler edebileceğiniz sıkı bir dostunuzun yaşadığınız yerde olmayışıdır.
(bkz: başlık açmak istemek ama bir türlü açamamak)
Aksamdan beri icinde oldugum rezil duygu. Pantolonu gecirip cikacaksin olum bu kadar basit diyorum ama yok, olmuyor.
çıkasım varda ne birlikte çıkıcak insan var çevremde ne çıkılacak adam gibi bi mekan. ahh kahrolası yalnızlık.
çektiğim sıkıntıdır. ulan kimse yok nereye çıkayım ama çıkmakta istiyorum.
bir sebebi de art arda misafir gelmesidir.
Kimsen yoktur ÇÜnkÜ. Varsa bile kafa yapın değillerdir. Ikinci sebep ise gidilebilecek gÜzel bir mekan yoktur.
işsiz oldugumda basima gelen durum. Cikmak icin bir nedenin yok. Nereye gitsen cebinden para cikacak.
Yorgun olunduğunda başa gelen durum. Dinlensem gezemiyorum, gezsem dinlenemiyorum.
Dışarıda yapacak bir şey bulamamak.
Yalnız olmadığımı görüp sevindim. böyle bir şey niye var ki?
Bir de evden hic çıkmak istememek var. Soyle oluyor evden çıkmak, bir gezmeye başladın mı hep gezesin geliyor, bir de eve alıştım mi hiç çıkmak istemiyorsun. Özellikle soğuğu sevmeyenler kışın evden çıkmaz. Ben mecbur kalmadıkça çıkmıyorum.
Mesala bugün hic bi programım yok Izmitte olup takılmak isteyen mesaj atabilir.
Her hafta sonu yaşadığım kördüğüm. Benimki genelde üşenmekten oluyor.
ben dün dışarıya çıkmaya niyetledim telefonu elime aldım bir bildirim ona baktım birileriyle tartıştım sonra son bir entri gireyim dedim bir baktım akşam 2.40 olmuş insan entri girmeye dalınca vakit çok hızlı geçiyor.