erol günaydın ın merhabası

istanbulda öğrenci olduğum yıllardaydı; bir sabah okula geç kalmıştım ve otobüsü kaçırmıştım otobüs durağında üzgün üzgün oturuyordum, bir araba durdu eski model modifiyeli bir wos wos, merhaba dedi içinden yaşlı bir adam gülerek o kişi erol günaydın'dı çiçek takside oynuyordu o zaman sete gidiyormuş aldı beni sağolsun okula bıraktı, hiç yolunun üstü değildi gideceğim yer oysa, inerken teşekkür etmiştim, güzel bir sohbetimiz olmuştu mutevazi yaşıyordu besbelli bugun ağlattı beni;

bir merhaba borcum vardı sana
ödemek için geliyorum ankaradan
ben merhabanı çok sevmiştim oysa
ama olmadı bu elveda...

büyük oyunculara küçük değerler verenlerin ülkesinde çok güzel oynamıştın rolünü, alkışlar bu yüzden duyuyorsun değil mi daha fazlasını hak ediyordun oysa.

(bkz: erol günaydın ın merhabası)