bugün

yeri gelince doğal seçilim, güçlünün güçsüzü yenmesi, yeri gelince yavru zebralar ölmesin.

iki yüzlüsünüz!
peki ya kurtarmaya çalışan zebranın amansız çabası, annesi olduğunu varsayarak yazıyorum, dişilerin sahip olduğu bu dürtü gerçekten eşsiz...
doğada bir etik olmadığı için her şey doğal bunlara. sonuçta mekanizma çok tuhaf. ben o yüzden hayvan belgesli de izleyemiyorum. bana çok acımasız geliyor. mesela geçen bir aslan yavru ceylanı parçalamıştı, oynaya oynaya hemde. insan üzülüyor tabi ama bu doğanın bir kanunu.

ayrıca şöyle düşünmüştüm o an, bir aslanın ceylanı parçalamsı benim vicdanımı sızlatıyorsa benim vicdanım mı sorun yoksa aslanın yavru ceylanı parçalaması mı?
bence benim vicdanım bozuk. sonuçta doğal sistemde bunlar hep oluyor.

sağ olun entry mi okuduğunuz için.