cocuklarin kucuk dunyasi

cocuklarin kucuk ve onemsiz seylerle mutlu olabildigi, mutsuz olabildigi; yeri geldiginde hava atabildigi, bazen kucuk dusebildigi, minik ve onlara has bir dunyadir.

gecenlerde uzaktan iki akrabamin iki ayri cocuguyla ayni ortamda bulunmustum ve onlarin bu kucuk dunyasini inceleme ve irdeleme sansi edindim.

soyle bir diyalog gecti aralarinda:

* benim ablam 20 yasindaaaa!
+ ne diyosuuun benim ablam 21 yasindaaa!

evet. aynen boyle. burada * ile belirtilen cocuk, kucuk dunyasinda kendine gore buyuk olan ablasini yuceltmeye calisirken, + ile belirtilen cocuk onun bu emellerini bosa cikartiyor ve 21 yasinda olan ablasi sayesinde kucuk yasta egoyla tanisiyor, mutlu oluyor.

ben de bu dunyada yasamak istiyorum lan. ben de cocuk olup 21 yasindaki ablamla hava atmak, boyle bir mevzuyla cilgincasina mutlu olmak istiyorum.

tekrar nasil gidilir ki acaba bu dunyaya?

sordukları sorulardan bu dünyanın ne kadar yaratıcı olduğunu anlıyoruz.
uzaktan izlenildiği zaman bazen komik geliyor evet tamam itiraf ediyorum amaa ama ama
keşke çocuk kalsaydım diye demiyomuyuz?