cocuklari sevme nedenleri

bunalımın doruklarında seyrederken sizin fotoğraf makinanızı alan yeğeninizin resminizi çekerken yapmacık bir gülümsemeyle yetinmemesi, daha fazlasını istemesi ve büyükleri gibi ''gülümse'' diyeceğine ''mutlu ol'' demesi. size bir anda herşeyi unutturması. çektiği resmi size gösterirken ''bak gülünce ne kadar yakışıklı oluyon'' demesi.

bir erkek için ''kızların da çocukları sevmesi'' oldukça iyi bir etkendir.

dünyadan habersiz, saf ve temiz olmaları
ayrıca fiziksel olarak minik basık bi burun, yüze göre büyük gözler, yumuşacık bi ten ve boğum boğum kol ve bacaklara sahip olmalarıdır.

gülen gözlerinin olması.*

illa bir nedene ihtiyaç duyulmayan sevgi türüdür.nedensiz de sevilirler.
çocuklar dünyanın çivileridirler.
çocuk yapıp sokağa salanlar kahrolasıdır.

masumlukları, doğallıkları, içtenlikleri, temizlikleri, gerçekçilikleri..
Biseyden korktugunda yada yapamadığında sizin içinize işleyen o bakışları bitirir herşeyi. O an o cocugu korumak için herseyi yapacak güçte hissedersiniz kendinizi, tek göreviniz bu oluverir bir anda. Bir cocuk tarafından sevilmenin mutlulugu hiç birseyde yoktur. Cünkü bilirsiniz onun sevgisinin saf, çıkarsız ve gercek oldugunu.

Bir bebeği koynunuzda uyutun. Kaltıgında sizi göremeyip, bir anda telaşlanan, dörtbir yanı arayan o bakışlarına dikkat edin. onun size ihtiyaç duyup, sizi arayan bakışlarından daha büyük bir haz yoktur.

insanların her canlının ve hatta cansızın küçük halini sevmesinden dolayı.
mesela kimse eline tavuk veya horoz alıp sevmez ne tatlı diye ama civcive bayılır.
ya da ineğe ay bu ne tatlı diyemez kimse ama yeni doğan inek çok şirin gözükebilir insana.
çocuklar içinde öyledir; küçük oldukları için yaptıkları kötü haraketler göze batmaz, aksine insanın hoşuna gider.
dolayısıyla çocuklar sevilir -bazen-

vücut kitlelerinden binlerce kat fazla, kocaman yürekler taşımaları.

bir zamanlar çocuk olmamız.

tombul yanaklı olmaları ve ekstradan burunlarının akması.