boş kelimeler

söylendiği zaman kimseyi etkilemeyen söyleyen kişinin duygularını ifade etmek için anlam yüklenmeyi bekleyen kelimelerdir...

yoklugunun hesabını tutuyorum her sabah...bir muhasebeci hassasiyetiyle hemde. dakikaları ve saniyeleri tek tek not düşüyorum bir köşeden çıkarıp aldığım yaprakları kırışmış deftere...
sen diye kaç görüntüye asılı kalıp;gölgeleri kaç kez takip etti gözlerim bilmiyorum ya da her düşüşümde sessizliğin boşluğuna kaç kez silik hatıralar canlandı;bir daha görmeyeceğim korkuysuyla aklımın bir köşesine sakladığım...

kulaklarımı tırmalayan melodilere,adınla başlayan besteler yapmaktan bıkmadım ama her gece amaçsız bir o tarafa bir bu tarafa saçılmış kelimeleri toplamaktan yoruldum,ne zaman döküldüler etrafa saçıldılar hatırlamıyorum bile...

geceler arkadaşım olalı,yıldızlarla sohbet edeli ve yalnızlığımla mutlu olalı çok olmadı.aslında onlar beni bende onları çoktan tamamlıyormuşum.ben onlara senden bahsediyorum dinliyorlar ; bakma öle havada asılı kaldıklarına, yıldızlar çok iyi dinleyiceler,ay kadar çabuk sıkılıp burun kıvırmasalarda seni anlatınca pür dikkat dinliyorlar...hiç denemedim ama kendi şımarıklığıyla gözyüzünde oynayan güneşe bile anlatsam seni dinleyecektir...
yokluğunun hesabını tutuyorum her sabah...bir muhasebeci hassasiyetiyle ; cansız canlı ne varsa senden
konuşuyorum ve kelimelerimin dağılıp saçılacağını bildiğim halde bu yazdıklarımı yine o kırışmış yapraklara not ediyorum...

boş muhabbet ile bütünleşen kelimelerdir.

(bkz: hanım bir helecanla yazmış ki sorma)