birinin tipinden gıcık kapmak

beraberinde o tipi yok etme isteği getirir. beyin ve içgüdü ortak çalışarak o kişiyi dövmeyi emreder. neden böyle bir emir veriyor bilmiyorum ama, hakkaten bazılarını sırf tipinden dolayı dövesiniz gelmiyor mu? Ortaçağdaki kralların bunu bol bol yaptığını düşünüyorum. Şunun tipinden gıcık kaptım, zindanda düzeltin nihahaha falan.

bunun tam tersi de gördüğünüz yerde sevişesiniz gelen insanlardır. hakkaten onlar da o kadar güzel olmasınlar ya da bizim olsunlar, bak şimdi başlık farklı yerlere gitti. neyse öyle işte. Ortaçağdaki krallardan bu noktada bahsetmek istemiyorum siz zaten biliyorsunuz.

(bkz: can sıkıntısından açılan başlıklar)

o kişinin hal ve hareketleriyle desteklenen durum. yoksa bir vesikalıktan ne kadar gıcık kapılır?

O kişi iyi bile olsa artık sevilmeyecek olmasıdır.

dış görünüşten ziyade bilinçaltıyla ilişkilendirilmesi gereken durum. gerek fiziki özellikleri, gerekse tavırları bize eskiden hoşlaşmadığımız bir kişiyi anımsatıyorsa o insandan durup dururken gıcık kaparız ve "şunun tipine gıcık oluyorum" deriz. halbuki aslında o kişinin tipinde değildir sorun, bunun bizde oluşturduğu ve belki kendimizin bile hatırlamadığı kötü anılardır.