bir obsesifin hayatındaki zorluklar

(bkz: sayko yazar ve moderatör diyalogları)

hayatınızın sonuna kadar sizi bırakmayacak olan, sırf bu yüzden de nefret edilmesi gereken zorluklardır.

örneğin, eğer huylanmaya başlamışlarsa ve kimsede ıslak mendil yoksa aşırı bir sinir, kaygı beslemeye başlar bu kişiler.'unutmaya çalışayım nasılsa bulunur' cümlesi onların hayatlarında yoktur,olmamıştır.
(bkz: kendimden biliyorum)

en zoru çevredekilerin senin bu yaptıklarını karakter sanması. Açıklayamama hali, insanlardan bıkkınlık ve yalnızlık getirir. En en en zoru da, kendini bu garipliklerinin oluşturduğu bir insan olmana rağmen, olduğun gibi kabul etmek.

her gün evin önündeki ev boyundaki çam ağacını tozlu bu diyerek yıkayan kadının dramıdır.
edit: ben değilim

obsesif toplumda kişinim aşırı takıntılı olarak adlandırılmasıdır. obsesif kompulsif bozukluk kişinin bu takıntılarının günlük yaşamı etkileyecek derecede olmasıdır. bu rahatsızlıklar stres ortamlarında daha çok artmakta kişilerin dış ortamdan daha çok bu takıntılara yönelmesine neden olmaktadır. buda günlük yapılan normal rutin işlerin aksamasına neden olmaktadır.

şöyle işe yarayan bir çözüm buldum.paylaşayım buradan
Kapıyı kapattığından ya da ocağı söndürdüğünden emin olmanın en iyi yolu bence sadece 1 kez yapmak..Yaparken de kapatıyorum diye kendi kendine bir kez söylemek.. Biliniz ki sadece bir kez yaptınız.. o anı aklınıza yerleştirin yeter..
Yaptın bitti... bu kadar.. çünkü tekrarladıkça acaba lar artıyor..

kapıda anahtarı unuttum mu diye her gece kontrol etmek, evde acaba ocak açık mıdır deyip paniklemek.

tamamı gözlem.