bir mühendisin hazin sonu

aslında mühendis adayı demem lazım ama mühendis demeyi tercih ediyorum. kendisi çok yakın arkadaşımdı. maçka'da güneşli bir pazartesi sabahı başladığı itü makine bölümüne bir gece ebediyen veda etmek zorunda kalmıştı. binbir hevesle geldiği istanbul'da o kadar kadın nüfusunun varlığının verdiği huzur, üniversitede kızlarla diyaloğa girebilmek için yaşadığı heyecan hepsi heba olmuştu bir gecede. neden mi? çok basit; kendisine anlatılan istanbulla geldiği ve gördüğü istanbul çok farklıydı. bunu anlaması için sınıflarındaki bıyıklı kızla tanışması kafi olmuştu. aynı günün gecesi okulu bırakan mühendis adayı doğruca memleketine dönmüş ve anasınıfı öğretmenliği kazanmaya and içmişti. fakat kendisi o günlerin verdiği bunalımdan olsa gerek şu an kadın kuaförlüğü yapıyor. yazık. yeni nesil ibret alsın. tercihlerini düzgün yapsın.

gönlünün mühendisiyle karşılaştığında hazin değil mutlu son olur o. bir mühendisi koluna takıp gezemedikten sonra neyleyeyim hayatı.

nane şekeri bu ne bahane. uzun lafın kısası yememiş, yedirememiş, yedittirememiş.

abant'ta at sikerken yakalanmak.

(bkz: mühendisler neden abazadır)

abant'ta at'a sikilirken yakalanmak. bu daha beter olur be gardaş.

potansiyel işsiz.

Bir mühendis adayının hazin sonu da olabilir. Diferansiyel denklemler sınavı vardır. Adayımız günlerce gecelerce çalışmıştır. Öğrencilik dilinde yardırmıştır. Konulara hakim bir şekilde sınava girer. Unuttuğu tek şey uyumak olmuştur bu adayın. Sınav anında uykuyla beraber gelen rehavet, peşinden "eeeh sıktı be!" lafını getirir. Sınav kağıdı bomboş teslim edilip çıkılır. Bu kişi artık aday değil aday adayıdır.

(bkz: ajdar).

en hazin sonu kız bulamamak olsun dediğimiz kişidir. erken pes etmiştir. daha bunun seçmeli dersi, fizik kimya lab. ları vardı. bahar şenlikleri, kütüphanesi vardı. bunları hesap edemişse zaten iyi bir mühendis olamazdı. iyi yapmış ana okulu öğretmenliği okuyup ilerde bebeklerinin altını bezler.*
hem, sana kız mı yoktu?*