bugün

insanın icini kemiren ve ilerde hic bir şeye yaramayacagını duşunduren his. O his ki, insani depresyona sokar.
Daha vahim olanı ise, (bkz: keşke olsem denilen anlar)
(bkz: ölsem kimse üzülmez)
(bkz: kimlik kazanmaya karsi rol karmasasi) doneminde sikca gorulur.
ilkokul, lise ve üniversite bitiminde sıkça gelen duygudur.
çapulcu ol kurtul. ekmek elden su gölden. arada da yoldaş mıncıklarsın. lüküs hayat.
doğru bir duygu. ne oldum dememeli.
insanı bazen uzun uzun düşündüren duygudur. hele ki hukuk öğrencisiyseniz ne olacağınızı bir türlü kestiremezsiniz. şöyle ki;
avukat mı?
hakim mi?
savcı mı?
yoksa kaymakam mı?
yoksa anayasa mahkemesinde raportörlük mü?
danıştay'da hakim'lik mi?
yoksa bakanlıkta maiyet memurluğu mu?
yoksa konsoloslukta büyekelçiliğe giden yolun ilk adımı olan üst düzey memurluk mu? (bir o ülkede bir o ülkede)

edit: siz söyleyin bana hangisi olsun ???
belirli bir yaştan sonra başlayıp bitmeyen duygu.
lise 3 ün ortasında akla gelen sorudur.

edit:7 yıl oldu hala bilmiyorum