bugün

yüksek sesle, büyük ihtamalle art niyetle yapılan konuşma şeklidir.
sanki birileri bizi duysun diye bağıra bağıra dil dedikleri şeyi kendi aralarında konuşup dururlar.
dervişin fikri neyse, zikri de o olur sözünü hatırlatır.
bu ülkede insanlar bağırarak mı konuşuyor? genel olarak evet
bu ülkede kürt var mı? evet
birleştir ikisini.
bul işte bir yerden 40ı.
hangi dilde olursa bir yerde bağıra bağıra konuşmak hoş bir şey değildir. bunun hangi dil olduğu fark etmez. farklı bir dil konuşulan bir yerde bağırarak türkçe konuşulsa da garip bakışların hedefi olmak kadar normal bir şey yoktur. yani hangi dili konuşuyorsan konuş ilgi çekmek için mi yapıyorsan artık bilmem bağırarak konuşma arkadaş.

(bkz: londra da bağıra bağıra türkçe konuşmak)
halısahada karşı takımdan birkaç kişinin önünüzde anlaşması durumudur, sanki yabancı bi takımla maç yapıyormuş hissiyatına kapılır gaza gelirsiniz.
artık sık sık denk geldiğim eylemdir. sürü halinde değilde ikili gezseler ağızlarının ortasına sağlam bitane oturtulasıdır. evinde aranda ne konuşuyosan konuş, tamam ama türkiyede, höyküre höyküre, ben kürdüm diye yırtınarak konuşmakta ayıptır.
bir problem yaratmayacak durumdur.
bağıra bağıra türkçe konuşmakla eşdeğer olan bir durumdur.