bugün

Üzer.

Yarın ölüm yıldönümüdür.

Üşüyoruz babuş.
hadi bir de ben yazayım. okul servisinde* servis şöförünün domates biber patlıcan, dağlar dağlar ve halil ibrahim sofrası şarkılarını dinlemektir. seneler sonra bu şarkıların neler anlatmaya çalıştığını uzun uzun ders işler gibi irdelemektir.
çocukluğunu özlemektir aslında...
yaşlı genç dünya görüşü her ne olursa olsun herkes severdi barış manço'yu. hem şarkılarını hem kişiliğini.
yaşasaydı dünya gerçekten bu halinden çok daha güzel bir yer olurdu diyebilmektir. diyorum.

barış mançonun ölmesi=dünya-barış manço değildir bambaşka bir dünyadır artık.
adını her duyduğunda hala gözlerinin dolmasıdır. nur içinde yatsın.
sadece barış manço'ya değil yitip giden her sanatçıya duyulan özlemdir. onun tv'de program yaptığı dönemlerde çocuk olanların daha fazla duyduğu özlemdir ayrıca.

barış manço gerçekten farklı bir sanatçıydı. bize bıraktığı zevkle dinlenen onlarca şarkısı var. kültürel ve toplumsal olaylara da duyarlı bir insandı. farklı olmasının en büyük nedeni buydu zaten. bir sanatçıyı sanatçı yapan eserleri olabilir ama onu unutulmaz kılan toplumuna karşı gösterdiği duyarlılıktır çoğu zaman.

barış manço'nun türk insanındaki yeri bellidir. nerede adı geçse rahmetle anılır. bir kuşağa da ismini vermiştir. japonlar bile kendisini sevmiştir. bize sevmemek düşer mi hiç?
saçlarımı okşamıştı bir kulis kapısında. ya 15 ya da 16 yaşımdaydım hatırlamıyorum. sonra öldü dediler barış ağabey... levent camii'nde tabutu başındaydım. çok soğuktu.

yine şubat, yine soğuk. ama artık ne o saçlarım var okşadığın, ne de ellerin var doyamadığım...
çocukluğu, samimiyeti, dürüstlüğü özlemektir. öyle bir adamdı rahmetli.
şarkıları hala taze gibi dinlenen usta şarkıcı.

ayrıca aptal saptal şarkı sözleri de yoktur, her nesile dinlettirir kendini.
ismail yk, demet akalın, hande yener gibi şarkıcı bozuntuları ortalıkta dolaştıkça daha çok yapacağımız eylem.
en anlamlı özlemlerdendir belki de bu..
seni çok özledik barış abi.
madem sen gittin bizi bırakıp, adam olmayız biz de..
onu özlemek çocukluğu özlemek gibidir aslında.
onu ucundan kıyısından bile olsa yakalayabilmişlerin yaşayacağı duygudur. zaten onu tanıyabilmek, onun şimdi olmamasını düşününce deli gibi özlemekle sonuçlanır.
yaş ilerlese dahi hala "bugün bayram" şarkısında gözler doluyorsa, barış manço özleniyor demektir.

http://www.youtube.com/watch?v=3eygDnes3bM
anlam dolu şarkılara, birbirini ziyaret etmeden gün geçirmeyen komşulara, siyah ilkokul önlüğüne özlem duymaktır.
serdar ortaçların, tanların devrinde kaçınılmaz olandır.
çocuktuk o zamanlar. 6 yaşında vardım. hep onun programını beklerdim , hafta sonu tekrarları vardı , 10 dakka öncesinden kurulur televizyona bir ümit başlaması için beklerdim. sonra o güzel arkadaşım eşşek şarkısını söylerdi , işte benim 3.dedem derdim bu adam ! çocuktuk , büyüdük , genç olduk , ama değişmeyen tek şey sensin barış abi.. huzur içinde yat, mekanın cennet zaten , dilemeye ne hacep ..
sarkılarını dinlerken gözlerimin dolmasıyla anladığım gerçek.

barış abimizdi o, onların haberi olmadan bize doğruyu öğretmeye gayret etmişti.

görkemli yüzükleri ile sahnede herkesi büyülerdi.

trip to fairground'dan 2023'e kadar değişik çalışmaları vardı.

daima sevinçli olmuş olmasının hissetirdiği yokluk çok büyük.

seni çok özledik barış abi, huzurla kal.
bayram sabahlarında şiddetlenen duygudur.
"bugün bayram erken kalkın çocuklar."
kaybolan değerleri anan, onları önbemseyen şarkıları, 7' den 77' ye herkese değer veren insanlığıyla, büyük usta barış manço' ya özlem duymak.
sözünde durmayan birini görünce ' sarı çizmeli mehmet ağa' yı, diploma ve para kazanımıyla nereden geldiğini unutmuş insanlara gönderme yaptığı ' halil ibrahim sofrası ' nı, unutulmayan ayrılıkları akla getirdiği ' kol düğmesi ' ni mırıldanırken tebessüm ederek, ' keşke yaşasa, söylemeye devam etseydi ' demek.
her dinledigimde bu baslıgı canlandırasım geliyor.
Hiçbir şarkının ' Kol Düğmeleri' ile aynı tadı vermemesinden sonra kaçınılmaz olan durum.
Gül Pembe, Unutamadım, Kara Sevda, Domates Biber Patlıcan...
Seni çok özlüyoruz, mekanın cennet olsun.
Hiçbir şarkının ' Kol Düğmeleri' ile aynı tadı vermemesinden sonra kaçınılmaz olan durum.
Gül Pembe, Unutamadım, Kara Sevda, Domates Biber Patlıcan...
Seni çok özlüyoruz, mekanın cennet olsun.
Günümüzde onun gibi sanatçılar, ozanlar kalmadığı için çok şey ifade eder.

7'den 77'ye özlemektir.
güncel Önemli Başlıklar