bugün

insanın özgüvensiz olarak toplum içine çıkmasına sebep olan durum.
(bkz: oğlum derse katılsana)
Sevilmenin şımarıklığını doğduğun andan itibaren değil hayatına seni gerçekten seven insanlar girdiği zaman anlarsın. Güzel bir duygudur, vazgeçemezsin. Bağımlı bir kişilik yaratır.
Bir süre babamla konuşmayınca bile bu yaşta sevgisinden mahrum kalmak kötü etti. Çocuk yaşta bu sevgiden mahrum kalan insanlara üzüldüm şimdi.

Baba sevgisinden mahrum kalan insanı Sevin çünkü onlar sevgiye muhtaçtır ne kadar belli etmese de.
sevgisini belli edemeyen bir çocuk güçlü durmaya çalışan sevgi göstermeyi zayıflık gören bir çocuk ...
nerede baba ile ilgili bir muhabbet duysam, yazı okusam aklıma hep bordo yünlü çok sıcak tutan sonbaharda hala evdeysem kullandığım battaniyem gelir aklima.
orospu çocuğunun birine uzulmektense battaniyemden uzak kaldığıma daha cok üzülürüm. en azindan sicak tutuyor bedenimi.
Erkekleri bilmem de kiz evlat baba sevgisi görmezse ömür boyu eksikliğini yaşar başkalarıyla bu sevgiyi kapatmaya çalışıp hatalar yapabilir.
Yani geleceğin babaları 'kızlarınızı sevin'
Ne kadar tuhaf, baba denen canlıda sevgi mi varmış?
insan bilmediği şeyin eksikliğini hissetmiyor.
baba sevgisi olmadan büyüyen kızlar özellikle, en ufak şeyde ağlayan tipler değildir dik durmaya çalışırlar çünkü çocukluklarında ağlayarak yardım isteyecekleri kimseleri olmamıştır, dışarıya ne kadar soğuklarsa hayatlarında ki erkekten o kadar sıcak ve sevgi dolu bir yaklaşım beklerler, üzüyo ya.
Saat şu an çok geç ama bu başlığa uyandıktan sonra fikrimi belirteceğim.

Doldum taşamıyorum..