asker arkadaşından ayrılmak

insanı perişan eden duygulardandır.

dün, 40 gündür birlikte yatıp kalktığım, yiyip içtiğim kardeşim taylan'dan ayrıldım. eşekten düşenin halinden kader ortağı anlarmış. ey eşekten düşenler; zemin sertti ve eşek bir hayli yüksekti. asker arkadaşından ayrılmak ne zormuş.

kardeşim, dün sen gittikten sonra kızıltepe aniden soğudu. okuyan yalan sanır ama gerçekten soğudu ve bu asla meteorolojik bir olay değildi. birden bire "derik askerleri valizlerini hazırla! konvoyun geldi, koş koş!" diye bağırdılar ya hani, içim burkuldu lan. sarılamadık bile. sizi gruptan ayırdıklarında göz göze geldiğimiz an, o zaman, of aman... yandım ulan.

sizin aracın kalkacağı yere tesadüfen geldik kardeşim. bir uzman çavuş beni ve 9 askeri alıp 3 römork çakıl döktürdü. o gece beni oraya götüren uzman çavuşa çok duua ettim. bilirsin normalde küfür etmem gerekirdi. seninle sarılıp vedalaşmama vesile oldu ya; on römork daha taşımaya razıydım. allah kısmet ederse, yine burada kızıltepe'de görüşmek üzere. allah'a emanet ol kardeşim.

henüz yaşamadığım merak ettiğim olaydır.