bugün

insanlar her nedense her şey olup bittikten, işler bozulduktan, ortaya kötü bir sonuç çıktıktan sonra niçin böyle yaptın, şöyle yapsaydın, bu yolu tutmalıydın gibi sözler söylemeyi alışkanlık edinmişlerdir. Önemli olan yapma biçimindeki yanlışlığı, tutulan yoldaki tehlikeyi önceden görmek ve uyarıda bulunmaktır.
arabam devrildi bildim...
ve dahi sinirlendim...
tek beklentin "arabayı tutup kaldırmaları iken" araba sürmeyi bilmeyenlerin yol göstermeleri bi yana, ömür billah senle yarış halinde olduğunu o an yüzündeki gizli hazdan anladığın kınayaktığınısaklamayaçalışıpakılverengiller bi yana herkes uzman hele "böle yapsandı şöle gitsendi" menendli keşkeler...ve çok az aklı başında yorum duyabileceğin hal...
bizim insanımızda yaygın durumdur ki atasözü bile olmuştur bu durum. bir anda sizde sanki düşünme yeteneği yokmuş gibi yorum yapmaya başlarlar. bana göre en iyisi, eğer durumu bilmiyorlarsa (bir yardımları da olmayacaksa) arabanın devrildiğini belli etmemek. böylece gereksiz akıl verenlerle sinir bozmamış olursunuz. eğer durumu biliyorlarsa da ve devrilen araba için bir yardımı olmayacaksa konuyu kestirmeden kapatın.

bir de akıl verip arabanızın devrilmesine çok sevinenler olabilir ki onu da alttaki başlık altından okursunuz:
(bkz: schadenfreude)