bugün

dylan'ın 1964'te piyasaya sürülen 4. albümü.

ilk albümünde büyük fiyasko yaşayan, abd genelinde 25.000 cıvarında bir satış rakamında kalan, the freewheelin bob dylan'la ilk patlamasını yapan, the times they are a changin ile 60'ların sembolü olacağının sinyallerini veren dylan, 2-3 yıl sonra atılacağı blues-rock atraksiyonlarından habersiz, halen country icra etmektedir. henüz 23 yaşındadır, 3 albümü vardır ve woody guthrie'nin etkisinden de yavaş yavaş çıkmak üzeredir. şarkıları coverlanmaya başlamış, hatta neredeyse kariyerinin tamamında olduğu gibi, kendi bestelerinin coverları, orijinal versiyonlarından daha bilinir olmaya başlamıştır bile.

yapımcısının, "hocam sen iyi, güzel protest takılıyosun amma, süper aşk şarkıları da bestelemektesin, yani esasen bu kadar sert takılmana lüzum yok, bu gerçek seni pek yansıtmıyor," gazıyla, tamamı hayata ve aşka dair liriklerden ibaret şarkılardan oluşan bu albüm ortaya çıkar. dylan'ın o dönemdeki vaziyeti hakkında son derece açıklayıcı da bir isim koyarlar albüme: another side of... ancak yine de, motorpsycho nightmare'de fidel castro'dan, frida'dan falan bahsetmeden de edemez, dylan.

aynı zamanda bu plak, dylan'ın hiçbir elektrikli enstrüman kullanmadığı (bringin it all back home'dan john wesley harding'e kadar) ve salt gitar-armonika ikilisiyle takıldığı son albüm olacak, daha sonra birçok müzik eleştirmeni tarafından, "a young dylan in the last days of his innocence," şeklinde yorumlanacaktır.

dylan, bu albümde, kendisinden hiç beklenilmeyen bir hareketle, toplumsal hadiseleri bir kenara bırakıp, o kadar içine kapanık bir görüntü vermiştir ki; plağın arkasında, albümdeki şarkıların sözleri yerine, kendi yazdığı diğer birbirinden güzel şiirler yer alır. yani, sanki kendini bir anda her şeyden soyutlamış gibidir.