anne ve babaya yalan söylemek

vicdan azabı yaşatır.
konu her ne olursa olsun.

her an gerçeği söyleme isteği ile yanıp tutuşsa da bünye; çoğu zaman bastırılır bu his.

evladının yalan söylemesi bi tarafa, yalan söylenen konunun aslıdır daha da önemlisi.
zira gerçeği öğrenmeleri daha çok üzebilir onları.

belki de her kişinin en kolay yalan söyleyebildikleri kimselerdir.

Yaklaşık 6 aydır bi yalanı sürdürdüm. Elbette öğrenildi. Babama affettirmek için götüm çıktı. Olay şu:
Babam dershane adına ne kadar para gönderdiyse yedim içtim. Hep ödedim dedim. Sonra ordan burdan borç alarak 800 tl yi dershaneye ödedim. Ama sonradan ödediğimi orrrr**** çalışan söyledi halbuki babam sormamıştı. Sonucunda okuduğum yerden ayaklarına kadar gidip ağladım zirladim. Özür diledim. Allahtan babam anlayışlı insan da affetti mk. Ama yaşadığım yusuf yusuf beni buralara attı. Sonuç olarak yalan söylemeyin amk. Parayi kaybettim deyin para isteyin borcu kapatın. Yalan söylüyorsaniz bile bunu ortaya çıkarmıcak şekilde toparlayin. Üzmeyin olum ananızı babanızı.

yalan söylediğini bildiklerini bildiğin halde yapılan şeydir.

ders çalışmaya diye evden çıkarsın, babandan aldığın parayla arkadaşla iki bira içip eve gelirsin ve yüzlerine baka baka ders çalıştım dersin. yalan ne kadar küçük veya zararsız olursa olsun vicdan azabı yaşatması kaçınılmazdır. (bkz: tecrübeyle sabit)

bazen zorluyolar abi. onlar böyle zorladıkça ben küçük de olsa büyük de olsa azap mazap çekmem. onlar çeksin azabı zorla söylettikleri için.

2 dersten büte kalmisken "baba tek dersten birakti hoca ya" demek gunah sayilmiyormus beyler. Kaynak:my ass