allahsız geçen ilk gün

Bazen şüpheye düştüğünüz oluyor mu? Lan acaba dediğiniz. Birileri bizi kandırıyor mu dememişsinizdir. Ya size namaz benzeri hareketlerin eski mısır'da ve hristiyanlarda olduğunu söylesem.
Neyse konumuz bu değil size allah'sız geçen ilk günümü anlatmak istiyorum.
Küçük bir ilde büyüdüm, arkadaşlarım aile zoruyla kuran kursuna gider, güya din öğrenirlerdi. Çoğu zaman da kaçıp internet kafeye uğrarlardı.

Ben ilk o zaman fark ettim, bir şeylerin yanlış gittiğini. Ben neden hacca gitmeliyim? Neden iyi insan olmak zorundayım? Neden kötü diye adlandırıyoruz insanları. Daha ilkokul ikinci sınıftayken bunlar aklımda dolaşıyordu.

Yedinci sınıfa geçtiğim gün, ankara'nın en sağlam kolej'inde okuyorum. hala allaha inanıyor olduğumu düşünüyorum.
Jack london okuyor, azıcık felsefe giriyor ve aslında iyi ve kötünün olmadığını fark ediyorum. Raskolnikov'un o fidyeci kadını öldürmesi ahlaksız bir eylem miydi? O bir devrim, ayaklanmadır. Siyahilerin ikinci sınıf olması çok uzun süre yadırganmadı bile. Ya robin hood?

Gerçekten insanın eşitlikçi zeminde oluşturacağı humanist ferahlamayı hissettim o gün. Eylemlerimin sonuna kadar özgür olduğum ilk gün.

Sonra salt iyiliği, mutluluğu araştırdım. Sevgi kavramının yüceliğini. Sınırsız özgürlüğün ne denli sistem için tehlikeli olduğunu fark ettim.

Allah'ınızı bırakmayın siz, kaos çıkarırsınız. Amen...

"ya size namaz benzeri hareketlerin eski mısır'da ve hristiyanlarda olduğunu söylesem." sonrasını okumadım.

çünkü zaten namaz ibrahimidir. kaldı ki paganların bile ritüellerinde junonun önünde "secde" etmek falan vardır. o yüzden kur'an'da rüku-secde geçer ama rükunun secdenin ne olduğu anlatılmaz, çünkü zaten bilinir.

allah'ım bu insanlar niye böyle yahu.

ha bir de;

az bilmek hiç bilmemekten daha kötü gerçekten.

olsun, sorgulamaya devam, sorgulayarak inanan alim olur. yeter ki güya başkalarının aklını bulandıracağını sanma.