allah'a inanmıyorum ama bir gölge var sanki

ateistlerin (benim gibi) hep vardır kafasında bu soru. Tanrı olsa iyi olurdu aslında. sorgulansak, o'na biz de sorular sorsak, hatta hesap sorsak:

"neden bazılarımız normal de, bazılarımız başka mesela?

*

yok yok çok uzatmayayım...

genel düşüncem, "ama"dan önceydi.

gölgeyse şöyle oluşuyor:

bazen bu dünyada o denli iyi insanlarla karşılaşabiliyoruz ki, genel olarak bir allah sanki varmış gibi duruyor. ben buna şaşırıyorum işte. o'na da vicdan diyorum. sana ne!?

Düşüncelerin ne kadar küçük(yetersiz) düşündüğünü, olayın büyüklüğünü sezemediğini gösteriyor.

Sonsuzluk mevzubahis iken ve yaratıcı insanlığa seslenirken evet farklı farklı insanlar olacak, acılar çekeceksin, buna şahit olacaksın ama hesap günü olacak ve bu gün herkes yaşadığı hayatın bedeliyle karşılaşacak derken, ve gören gözler için -üstelik kolayca- Allahın varlığı heryede kendini ayan beyan gösterirken hala dünya şöyle, insanlar böyle demek çok sığ, yüzeysel kalıyor. Sırf kendi kendine bir makine gibi işleyen yeryüzüne, dünyaya bakmak bile yeterli yaratıcının varlığına ulaşmak için...