bugün

Birlikte yaşamak olarak saymazsak yani benim için yaz tatili, gezme gibi sebeplerle maximum 4 haftadır. Ondan sonra nalet olsun gerçekten diyip bileti alıp kendi evime kaçıyorum.
Uyuyarak geçirilen bir gece.
ben girip bi arkadaşa bakıp çıkıyorum. aile kavramı beni boğuyor. varlığını düşünmek bile istemiyorum.
aile gerçekten sıkıcı, baskıcı bir yapı.
ilk bir hafta en güzel yemekler yapılır el üstünde tutulur mutlu mesut geçer, sonraki haftanın ilk günü canım anam sabahın köründe uyandırır ilk önce bunun için tartışırız sonra kahvaltı hazırlatır bunun için tartışırız sonra bilmem ne bilmem ne sürekli bi tartışma hali.

Dayanama sürem uzundur ama mutlu geçen sürem kısa maalesef.

Edit: allah başka dert vermesin tabi.
Hayırlı evlat olmama rağmen doldurduğum süredir. Bir insan bu kadar rahatken rahatsız olamaz ağlayamıyorsun bile...