bugün

abilerin sizi evden kovduğunu belirten durum.

başıma gelmiştir,ordan biliyorum.anlatayım istedim:

ortaokuldaydım.bedava dersane var diye almışlardı bizi okuldan,sonra da dersanemizde yer yok deyip evde ders işleme aşamasına gelmiştik.ama ders dedikleri,ders dediğimiz şey değilmiş.ben ne anlarım sohbetten,koyun psikolojisinden,onu yap bunu yap deyince yapmaktan.adamın pardon abinin söylediğine karşı soru sorardım babamız öyle alıştırmıştı,itiraz ederdim kafama yatmadığında,hatta gizledikleri ne var diye araştırıp dururdum.merak ediyordum.ruhumuzda varmış demek.la bi oda vardı,biz çömeziz diye almazlardı *.bizden kıdemlı elemanlar vardı,onlar girerdi odaya abilerle birlikte.dayanamadım birgün girdim o gizli saklı yere.sihirli bişeyler arıyorum güya çocuk zekasıyla.la bildiğin abi odası.oraya buraya baktım birşey yok.çekyat,masa,seccade vs.sadece koca bir dolap var dikkat çeken.açtım baktım,gülen abinin kasetleri,kitapları boy boy,poşet poşet.o zamanlar kaset vardı,hatta en çok kitap okuyana kaset çalar hediye ederlerdi hey yavrum benim.sübhanallah.dehşete düşmüştüm gördüğüm manzara karşısında.o günden sonra tamamen anladım ki bu adamlar farklıymış.
benim oraları karıştırdığımı arkadaşlar da ispiyonlamış en güzelinden.bi pazartesi günüydü. h.a.(27) camdan dışarı bakıyordu. ve hayatımı değiştirecek,kurtaracak o cümleyi kurmuştu:

"zencinho,sen artık buraya gelmesen.."

hiç bu kadar nazik kovulmamıştım.ama güzel bi tecrübeydi yine de.sayelerinde gözüm,gönlüm açıldı.özet geçmek isterdim ama maalesef.konu uzun. aranıza hoşgelmiştim.yoksa şimdi ben de badem bıyıklı,sandaletli ve beyaz çoraplı olabilirdim.
belli sebeplerden, eğitimin 2. durağı (!) olan abilerden kovulmaktır.
(bkz: makrube var kop gel kardiş)