bugün

konuşan kapı zilleri

baya uzun uzun anlatan versiyonları da bulunan zillerdir.

bir zamanlar komşumuzun bunlardan birini kullandığını hatırlarım. üremek konusunda hiçbir kaygılarının olmadığını tahmin ettiğim bu insanların ziline günde ortalama 10 defa filan basardı çocukları. her defasında "esselamün aleyküm ve rahmettullahi ve beraktüh." diye yüksek volümde bağıran bir çocuk sesi çıkıyordu zilden. bunu böyle kaydetmişler, bastıkça okuyor, bastıkça okuyor..
sonra milletin çabucak heves edip çılgın gibi aldığı, aynı hızla da hevesinin geçtiği ürünler gibi kayboldu gitti bu ziller.