meleğin düşüşü

sinemada izlemiş bir avuç insandan biri olarak, * oldukça başarılı bulduğum bir gri film. samimi ve soğuk... son derece 'gerçek' bir 'sıkışmış' hayattan alıntılanmış aktüel bir klip hissi vermekte izleyiciye, boğmadan, sıkmadan... ayrıca, başroldeki tülin özen'i, akm'deki, memlekette sahnelenen ilk maskeli oyun olan sersemler evi'nde gördüm, el sallayacaktım oyundan sonra çekindim, mahcubtum o anda, şimdi de mahcubum, öyle 'yapmadığım' için... *