waltz 2

her duydugumda canimi yakan, kalbimi acitan elliott smith parcasi. isin enteresan tarafi smith bu parcayi annesine yazmistir ve intihar ettigi son ana kadar, ki bu da muallaktadir, hep nefret etmistir bu parcadan. yine de insani bir sekilde kendi yasanmisliklarina goturur. hayir, arkamdan gelen bir huzun yok, ic sizlatan bir anim da yok. ama o huzursuz ruh durumu yok mu... hic bilmedigimiz o anlara dair bir yitiklik duygusu. belki gecmiste oldugum yerde degil de olmam gereken yerde olsaydim; kimbilir, belki de seni bulurdum.

once kaybedilenler uzerine: 'i'm never gonna know you now but i'm gonna love you anyhow'.

sonra da bir garip ruh tesellisi: 'it's ok, it's alright, nothing's wrong...'