ölü bebek fotoğrafı

acıdan kaçmak için bakılmayan fotoğraf.

kucağınızda ölü bir bebek bulunması kadar derin acılar bırakmaz emanet olarak bu fotoğraf. bir kaç saniye bakarsın fotoğrafa, belki birkaç dakika, ama sanmıyorum uzun olsun, fotoğrafa bakmaya bile dayanamaz insan. sonra güzeller galerisine geçiş yaparsın, içine oturan buhrandan sıyrılmak için. ve o fotoğraftaki ölü bebek, hemen silinir geçici belleğinden. geçici işte, adı üstünde. görmemiş gibi davranmaya çalışırsın.
ama dedim ya, bebekler ölüyken kucakta anlaşılır ancak neyin ne olduğu.
o an anlarsın, sevilenin beden değil ruh olduğunu.
ve yalvarırsın bir kez olsun gözlerindeki ışıltıyı görmek için, nafile.
beden soğuk. yine de, sanki minnacık bedeni üşüyecekmiş gibi üzerini örtersin. "hasta olacaksın bebeğim" diye mırıldanırsın, sıkıca sararsın ısıtmak için bunu neden yaptığının farkında bile olmayarak.
minik parmaklar, moraran dudaklar ve her dokunduğun noktasında parmak izlerin belirir.

sıcağı sevmiyor ölü bedenler; bebek fotoğrafları bunun için çok soğuk.