yazma ihtiyacı

yazmak okunmak içindir.
yıllar önceydi. birçok ergen gibi günlük tuttuğum zamanlar. pembe kaplı bir defter ve sayfaların üstünde gezinmeye çalışan kalemim. duygusal ağıtlar parçalamıyordum. sadece saçmalıyordum.
düşündüğümü hatırlamaya çalışmak birazdan yazmaya çalışacağım ve belki de saçmalayacağım yazı için önemli. belki görürsem hatırlarım. az müsade.
o saçma günlüğü bulamadım. fakat yazdıklarımı hatırlıyorum yavaş yavaş.

koskoca bir hiç. sadece hatırladığım komik olmaya çabaladığımdı. okunmak için.
dikkat çekebilmek için.

ilk insan duvarlara yakaladığı bizonları ya da her neyse onları çiziktirirken etrafındakilerin görmesini istemez miydi?
istemese neden çizsin.
neden herkes tarihi farklı yorumlar. neden her dinin aynı öğretiden çıkmış onlarca fikri var.
mezhepler, tarikatlar.

okunmak için....
anlaşılmak için. üstünlük kurmak için.
insan olarak doğduğumuz şu dünyada dahi egomuzu, gücümüzü gösterebilmek için .

yüzyüzeyken söyleyemediğimiz herşeyi bir mesajda öylesine güzel söyleriz ki karşımızdaki öylece kalır. o an karşılığını sadece kelimelerle verebileceği ve bizim yeniden gücümüzü toplayıp göğsümüzü kabartarak bir tavuskuşu gibi egomuzun kabarmasına fırsat verecek kadar zamanımız vardır artık. ilk insan öldürdüğü hayvanları rakibine gösterip de aha da bunları öldürdüm dediğinde bir adet daha fazla öldüren "rakibinin" -bu rekabeti sağlayan da ego değil mi- karşısında ne de güçsüzdür.

yazmak anlaşılmaya çalışmak için değil mi. yalnızlığı örtmek için... olmadığımız gibi olabilmek, söylemek istediklerimizi söyleyebilmek, ifade edebilmek için.
bazen kitleleri etkilemek için yalanları daha rahat savurabilmek için. mutsuzluğunu başkalarına yükleyebilmek içindir yazmak kimi zaman.

yazmak okunmak içindir.
ve güçlü görünmek.
olamadığımız gibi.

öylesine kendim gibi yazdım ki. güçlü bile görünemedim.