hayalindeki sevgiliye aşık olmak

en kolayıdır, en güzelidir, en safıdır. ama aynı zamanda hiçbir zaman ulaşılamayacak olanıdır.
ilk görüşte aşk vardır ya hani, onun hemen akabinde başlar bu durum.
sürekli anlamlar yüklersin karşındakine. tüm "mükemmel sevgili" özelliklerini eklersin bir bir. sessiz, sakin, dürüst, kibar, kültürlü.. bütün bunlara eksiksiz sahiptir aşık olunan kişi, bir tanesini bile ıskalama şansı yoktur.
büyüttükçe büyütürsün yani karşındakini gözünde. hem de onunla daha tek kelime bile etmemişken ve asıl kişiliğinden habersiz durumdayken.
başkasına göre yakışıklı/güzel olmasa da senin için dünya yakışıklısı/güzelidir o. aşkın gözlerinin önüne indirdiği perdeden bihaber, diğer insanların körleştiğini düşünürsün durmadan.
kaşını kaldırışı, gülüşü, elini hareket ettirişi.. herşey tuhaf bir şekilde seni ona çeker.
gerçek olamayacak kadar güzeldir o.
gerçek olamayacak kadar mükemmel.
ve gerçek olmadığı için de ulaşamazsın bir türlü. ulaştığın an farklı biriyle yüz yüzesindir zaten.
bu yüzdendir ki, ulaşamamaktan dolayı ağlayıp sızlansan da, "aşkın en tatlı hali bu olsa gerek" diye de düşünürsün içten içe.
en tatlı ama en kör hali..