yaran fıkralar

Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafindaki güzelliklere
bakiyormus. "Evrim ne güzellikler yaratiyor!" diye düsünüp mest oluyormus.
Birden arkasinda kocaman bir ayi belirmis ve onu kovalamaya baslamis. Adam
bütün gücüyle kaçiyormus ama her arkasina bakista ayinin daha yaklasmis
oldugunu farkediyormus. Dakikalarca süren bir kaçisin sonunda adamin ayagi
yerdeki dala takilmis, ayi adamin üzerine atlamis, pençesini kaldirmis. Tam
vurmaya hazirlanirken adam "TANRIM!!!" diye bagirmis.

Bir anda zaman durmus, ayi donmus, ormandaki nehir bile akmaz olmus.
Bir anda orman kararmis ve gökyüzünden bir isik hüzmesi adamin üzerine
parlamis.

Çok derinden gelen ilahi bir ses adama:
"Yillarca bana inanmadin, yaratilisi kozmik bir kazaya bagladin, sana bu
durumda yardim etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymaliyim?"demis.
Adam utanç içinde:
"Biliyorum bunca yildan sonra dindar biri olmayi istemem haksizlik, ama
belki AYIYI dindar yapabilirsiniz." demis. Ses:
"Peki." diye karsilik vermis ve isik kaybolmus. Nehir tekrar akmaya
baslamis. Hersey eski haline dönmüs.

Ayi pençesini indirmis, iki pençesini de göge dogru çevirmis, ve konusmaya
baslamis: "Tanrim, senin rizkinla orucumu açiyorum, hamdolsun verdigin
nimetlere."