anneye mektup

anne,

sabah uyku sersemi, çorabımın tekini bulamadım, gerçi aynı renkler şu anda çoraplarım, ama birbirinin eşi değiller. bütün gün bacak bacak üstüne atamayacağım. temiz çorapları dürerdin ya sen, hani böyle çiftlerini bularak, benim direkt bir çorap kabım var, askıdan hepsini oraya karışık atıyorum, sonra sabah ara dur. zaten biliyorsun, hayat zor, hep bir koşuşturmaca, hiç bir şeye vakit yok. sen şimdi bunu okusan, biliyorum aman da oğlumun çorabı kayıpmış diye panik olup ilk otobüsle gelirsin. senle de hiç dertleşilmiyor anne, başım ağrıyor desem, elinde aspirinle geliyorsun onca yolu. keşke herkes senin gibi olsa.

sevgiyle,

eksper-i mental