acilin ben maxfaktor uzmaniyim

ah dostum! ah dostum neler yaptık biz böyle? nasıl düştük bu hataya?

evet dostum biz bir hata yaptık. insanlardan bizim gibi olmalarını bekledik. sözlerini tutmalarını, omzumuza omuz vermelerini bekledik. hiç güvenmezken çok daha iyi miydi dersin? daha mı mutluyduk elimizdeki mum, karanlıkta sönmeden önce?

ah dostum! demedim mi ben sana balık burcu erkeği rüyalarından uyanmak zorundadır hep en sonunda? ben de uyandım. gördün tanrıya bile tutunmadan ayağa kalkışımı. gözlerinle değil, ruhunla, benliğinle, senliğimle. uyandırıldım sille tokat. gözlerimi açamadan sokağa attım kendimi. ilham topladım sokaklardan ihtiyacımdan biraz fazla. sonra siktir et dedim fırlattım kavanozu seni hiç tanımayan kaldırıma.

ah dostum! neden o sözleri söyleyen onlar değilmişçesine çıktılar ki tepemize? neden geri dönmek bu kadar zordu verilen karardan haksızlığını bile bile? biliyorsun bütün cevapları bundan eminim. çünkü ben biliyorum; gökyüzü bana tokatlarını bir bir patlatırken sen de ona vuruyordun en hırslı darbelerini.

ah dostum! sakin olmak insanın içindekileri dökmesinin en iyi yoluymuş bunu da öğrendik. dünyada üzgün olmaya değen üç beş şeyden birinin üzerinden hızla atlıyoruz, bütün şaşkınların gözü üzerimizde. kendi dirayetsizliğini merhametle dolu yüreğimize yüklemeye çalışanlara inat gözlerimizde şimşekler var. yakmak, dökmek, kırmak ve esip gürlemek bize göre değil. göğsümüzde taşıdığımız değerlerin anlamını bilemez onlar.

''-çaresiz sandığınız adam benim.'' diye haykırdım, duymadılar.
duymak istedikleri ne kadar yorgun olduğumuzdu. boşver bilmesinler diyordun ya. haklıydın, hep olduğun gibi. bu haklılığınla senden daha fazla gurur duymamı sağlayacak kadar temizsin. biliyorsun yazamıyorum artık. zayıflığımdan değil, yorulmuşluğumdan değil, sadece boşvermişliğimden. affet bütün bu saçmalıklar için beni.

ne bir kuzgun anlayabilir seni, ne martı denen aptal kuşlar sandıkları kadar gerçek. oturduğum yerden kaşımı kaldırıp ufacık bir yasemin mori şarkısı söylemek yeter ikimize de.

insanlar birazcık vefasız,
biraz da unutkan
ve aptal, aptal, aptal...

ah dostum!