tek başına eve çıkmak

tek basına esyaları tasıyıp, yerleştirmek, tek basına içki içmek, tek basına gezmek, alısveriş yapmak, yemek yapıp yiyememek, tek basına televizyon izlemek durumudur. bazen güzel yanları olsa da zor yanları daha ağır basmaktadır. kitaplar, internet dünyası, alkol, sigara tek dostunuz olmustur. sosyal hayattan asosyal hayata yönelirsiniz. dısarı cıktğınız da arkadaslarıyla gezen kimseleri gördüğünüz de eski dostluklarınız anılarınızda canlanır hüzünlenirsiniz. sabah olmasını iple çekersiniz, ki bakkala, markete gideyim de konusucak biri olsun diye... duvarlar üstünüze gelir. sevgiliniz olsa bile belli bir süre beraber yaşamaktan bıkar tek yasamak ister, akabinde yine berabar yasamak istersiniz. yani insan fıtratı bu, konuşmak, dertleşmek, gülmek, güldürmek ister. ama siz bunları hiç bir zaman bir arada yaşayamazsınız. kendinizden baska iç dünyanız ile arkadaş olursunuz.
hee hiç mi iyi yanı yok, tabiki var. istediğin zaman eve gir, karısan eden yok, yemeği istediğin yerde istediğin zaman da ye, istersen evi temizleme, yine istediğin gibi odanı, salonu dağıt,eve yetmiş iki milletten kız getir at, sabahlara kadar seviş, içki iç kus, evin içinde donsuz dolaş, gibi gibi... ama gelin görün ki hiç bir şey bir dost meclisinde, bir helva gecelerinde ki arkadaslarla muhabbetten daha zevkli değildir.