diego armando maradona

mahalle topçusu.

eskilerin tabiriyle tam bir mahalle topçusudur maradona. para için değil eğlenmek ve kazanmak için oynar. gol atmak için türlü numara dener de hoş bir gol atınca da kıs kıs güler mahalle arkadaşlarına. hatta topu alıp sahadaki tüm rakip oyuncuları çalımlamaya çalışması bile onun bu sıfatının bir yansımasıdır. işte bu yüzden halkın gözünde asla erişilemez olandır, kahramandır, yarı tanrıdır.

maradona'nın kötü alışkanlıkları vardır, evet. çocuklara kötü örnek de olmaktadır belki. ama bunların hiçbiri resmi yarışmalarda maradona'nın değil de pele'nin ya da başkalarının ödüle boğulmasının sebebi değildir. bunun sebebi halk olarak hepimizin bildiği gibi maradona'nın asla uefa'nın ya da fifa'nın uşağı olmamasıdır. kravat takıp verilen kokteyllerde boy göstermez öyle. çünkü o modern futbolun süperstarlarından biri değildir, yeşil sahayı sahne gibi algılayan bir artist olmamıştır asla, sponsorları için saç modeli yapmamış ya da japonyaya gitmemiştir. parasını almış, iyi para veren yere gitmiştir, ama bu bile mahalle futbolculuğuna zarar vermemiştir çünkü onun trensferi başka bir mahalleye taşınması gibidir. daha rahat adeceği bir eve taşınması. işte bu uefa'nın, fifa'nın vs.nin hoşuna gitmez, sadece halkın hoşuna gider, halk içindir.

vel hasıl kelam, maradona sokaklarda annesi çağırmasın da 5dk daha fazla oynayabilsin diye allah'a yalvaran çocukların, halı sahada maç yapabilmek için bir hafta harçlıklarından arttıranların, kahvede öndeki herifin kafasının markajından kurtulabildiği ölçüde maçı izleyenlerin, direk üstü-gol tartışması yapanların, 5te devre 10da bitercilerin yıldızıdır, kahramanıdır. diğerleri pele'lerini alsınlar.... ödüllerini versinler. futbolcu olarak maradona bize yeter.