sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Ve ben yine yalnızım.
Kırk yılı yok bu yalnızlığın,
Hatır yüklemiyorum kendime bile
Sigaramı kahvesiz içiyorum artık.

Mutluluk arayışım yoktu lakin mutluydum işte.
O kadar ki her mutluluğun bir sonu olduğunu bile unutmuştum.
Doğmamış çocuğuma biriktirdiğim güzel hatıralarım vardı.
Olmayacağını bilsem bile kurduğum hudutsuz hayallerim vardı.
Hiç haketmediğimi bildiğim halde sevildiğime inancım vardı.
Benim, kısa bir süre bile olsa ben olduğum için kendimi özel hissettiğim bir dünyam vardı.
Otuzu geçkin yılın üzerine, her başarılı erkeğin arkasında olandan değil, başarısızlığımda bile arkamda olan küçücük ama aşılmaz bir “kale”m vardı.
Herkes gitse kalanım, çağırdığımda yanıma varanım, kızdığımda susan, bir söz çıksın diye ağzıma bakanım vardı.

Ve ben yine yalnızım.
Mutluluğumun son bulması gibi bir derdim yok.
Hatıralarımı anlatacağım bir çocuğum yok.
Olmayacağını bildiğim hayallere mecalim yok.
Sevgiye inancım yok.
içinde ruhsuz ve bomboş gezindiğim mavi küreyi saymazsak eğer, bir dünyam yok.
Değil şiir, şu yazıyı yazacak bir duygum bile yok.
Ve O çok güvenip yaslandığım küçücük ama aşılmaz kalemin “işgal altına” girmesi için düşmana da gerek yokmuş.

Aslında ben hep yalnızmışım.