ilk yara

ufacıkken dinleyip dinleyip hiçliğe içlendiğim sakin şarkısı.

söylenmemiş güzel sözleri al
hepsinin içinde hadi kendini bul

demiş mesela. insan yaşayan ve birazdan bir tık fazla tanıdığı hiç kimseye ilk zamanların heyecanından sonra böyle bir şey söyleyemez. sıfır yaşanmışlıkla içlenmiş olmam dönüp bakınca çok tatlı geliyor. zamanında halletmişim atlatmışım o manasız duygusallığı. içlenecek üç beş şey yaşadıktan sonra şimdi dinlerken "sonrası kime hitap eder anca" kısmını içimden "sonra sikime hitap eder anca" olarak söylüyorum. bu da biraz büyümek herhalde bilmiyorum on sene sonra ne düşünürüm.