ani mutluluğu paylaşacak arkadaş bulamamak

tekrar, tekrar ve tekrar meydana gelebilen, yalnızlık çerçevesi içerisinde değerlendirilemeyecek kadar soyut ve geniş anlamlarla açıklabilecek duygusal devinimleri kişiden kişiye farklılık gösterebilecek bir durumdur.

maddesel olarak, yanında pek bir insan/arkadaş/dost/aile olmadığının göstergesi olsa da, yalnızlık kavramını tatmin edebilecek tanımlamalar içine girmez, diye düşünüyorum.
yalnız insanların mutluluğunu bir gaz lambanasına benzetirim. içinde usulca yanan ateş,
çevresinde onu koruyan saydam bir örtü. sert ve kırılgan. içerden bakıldığında sıcak ve parlak görünür dışarısı, samimi, hoş bir kokusu vardır. lakin, dışarıdan görmek oldukça zordur. ne kadar saydam olsa da örtüsü, o kadar bakılamayacak parlaklıkta bir ışık yayar etrafına. sanki kendisini birşeylerden korumak istermişcesine.

gaz lambası, sıcaktık aslında; etrafı ısıtamasa da, çevresini aydınlatır.