cemal süreya

hep beyazı söyledi ziya osman saba.
hiç terlemedi şiirinde.
daha doğrusu yalnız alnı terledi. o da utangaçlığından belki.
alnını silmek için beyaz bir mendil taşıdı elinde.
şiiri küçük dayının şiiridir.
günün birinde trafik kazasına kurban gidecek bir dayının.
vazgeçişten serinlikler çıkardı. yetinmeyi bir mutluluğa dönüştürmek istedi.
sofanın şairidir.
sonra da öldü.
şimdi cesedi bozulmamış duruyor. alnında o mendil.