bir babanın yapabileceği en büyük şerefsizlik

annemin karnındayken; annemi dövüp sokağa atması.
doğum anında ve sonrasında; kız olduysa hastanede kalın ikinizde demesi.
5 yasındayken; sırf onun gözlerinin içine baktım diye basımı ellerinin arasına alıp duvardan duvara savurması.
10 yasındayken; sokakta oyun oynarken araba çarptıgı için o korkuyla sağlam dayak atması.
12 yasındayken; alerjim oldugu için bal yiyemememden dolayı 2 gün bal dısında hiçbir şey yiyemeyeceğimi söylemesi.
13 yasındayken; 3 kızıyla çalışmayan annemi kira olan bir evde baska bir kadın için bırakıp gitmesi.
14 yasındayken; istanbulda bir liseyi kazanıp gitme kararı verdiğim için senelerce beni mahkemelerde ağlatması.(velayetimi almak için)
sonra vazgeçip, annemi seçtiğim için senelerce aramaması...
18 yasındayken; artık madem büyüdün deyip 15 yasındaki kız kardeşimi de zaten zor geçinmekte olan annemin ve benim yanımıza yollaması...

bundan 2 sene sonra da yaptıgı şerefsizliği anlamak yerine yaşlandıgını ve artık bakıma muhtac oldugunu anlamıs nedense sevgili babacıgım...

içtiğim her sigarada biraz daha boğazımı yakıyorsun baba! akıttıgım her damla gözyasımda benden biraz daha uzaklasıyorsun...