1994 yılında enflasyonun yüzde 125 olması

enflasyonun yüksek olması elbette devletlerin ekonomik anlamda sıkıntı yaşadığını gösterir. lakin devletin ekonomik zorluklarını sadece enflasyon göstermez. işsizlik, enflasyonla doğru orantılı artmayan maaşlar, stagflasyonlar, iç piyasadaki durgunluk gibi etkenler ülkenin yaşadığı zorluğu gösterir.
o yıllarda enflasyon yüksekti, hatta devalasyon da yaşanmıştı ancak işsizlikte artış olmamıştı. iç piyasa aynı hızda hareketli olmaya devam etmişti. devlet döviz kurunu piyasaya bırakarak çok cesur bir adım atmıştı, ilk anda dolar ve mark gibi dövizler ikiye katlanmıştı ancak beraberinde ekonomi de aynı hızda ilerlemişti. piyasalar neredeyse hiç etkilenmemişti.

şimdi bakıyoruz, döviz adeta uçuyor, reel enflasyon % 40'ın üstünde, halkın alım gücü yerlerde. bulunduğum sektörde bir çalışanın maaşı 3 yıl önce 5 bin tl idi, şu an maks 6 bin tl türkiye'de. ama 3 yıl içinde reel enflasyonu baz alırsak 5 bin tl olan maaşın bugün 12-13 bin tl'den aşağı olmaması gerek. artan vergi yükleri de cabası.

işsizlik ülkeyi aşmış gitmiş, piyasalar çekirge kavurur seviyeye gelmiş, vergiler maaşın yarısından fazlasını götürüyor, çalışanın maaşı reel enflasyonun altında ezilmiş, stagflasyon ciddi ciddi hissedilir seviyede. biz batmışız. tek mantıklı açıklama bu.