yıllar sonra çocukluğun geçtiği mahalleye gitmek

insanı hüzünlendirir.

Karşı apartmanın arka tarafı atari salonuydu. Arkadaşlarla gidip az mı atari oynadık orada saatlerce. Şimdi kıraathane olmuş.

Futbolcu kartları, pokemon tasoları oynayıp, meybuz yediğimiz kaldırımlara bakarken anılar geçer gözünüzün önünden birer birer. Kaldırım taşlarından kale yapıp futbol maçı yaptığımız, susayınca annelerimizin sepetten su, acıkınca şokellalı ekmek saldığı anlar gelir aklınıza. Zamanda yolculuk yapmış gibi bir tat bırakır insanda. Keşke o günlere geri dönebilmek mümkün olsaydı diye düşündürür.