intikam

Zamanın nötralize etmediği tek güçlü duygu.

Insanın kendisine/kendisine ait hissettiği herhangi bir şeye sevgisi ile orantılıdır gücü ve ömrü. Kendisi veya kendisine ait olanın zarar görmesinden ötürü karşılığını ödetmek istemek, hissedilen acıyı karşıdakinin acısını hissederek iyileştirmek isteriz.

Bana her zaman saçma bir girdap gibi gelmişti bu duygu. Beni üzeni kendi haline bırakır, karma felsefesinin döngüsüne teslim ederdim...

fakat bugün şule çet davasındaki sonucu görünce içimdeki "intikam tamamlandı" sesini duydum.
Sanırım olması gerekiyor, sanırım canımızı acıtanın can acısıyla mutlu olmak kötü bir şey değil.

sanırım insanlıktan çıkmak; canımizı parçalayanın cezalandırılmasını istemek değil, can yakmayı normalleştirmekle oluyor.