bugün

uyandığında kendini latif doğan olarak bulmak

en büyük kabuslarımdan biridir. 16-17 yaş aralığımda babamın aldığı "küstüm" kasetini dinlemeye maruz kaldığım için bende travması büyüktür. en zorlu kabuslarımın temelini oluşturur: bir sabah uyandığımdan aynada kendimi değil de latif doğanı görmek!

ama beni bilen bilir. normal odun gibi bir insanım. muhtemelen beş dakika içinde durumu kanıksar ve küstüm şarkısının ekmeğini yemek üzere ülke turnesine falan çıkardım. ama bıyıklarımı keserdim.