ahlat ağacı

Hiç sıkılmadan izledikten sonra iki saat sonra tekrar izledim ve her ayrıntısını ayrı ayrı benimsedim. Sadece güzel bir film değildi, çok çok güzel bir filmdi.

--spoiler--

Sinan’ın Babasıyla olan o son sahne o kadar güzeldi ki. Her ne olursa olsun insanları yargılamadan sevebilmek yüceliğini en güzel şekilde anlatılıyor idris hoca.

Sinan: orda yamaçta bir ahlat vardı, okulun karşısında. Ona bakarak anlatmıştın.

idris hoca: vardır, evet doğrudur. Aha burda da ahlat var. Şurada!

Sinan: seni de, kendimi de, hatta bazı açılardan dedemi bile ahlat ağacına benzettiğim oluyor bazen. Böyle ne bileyim uyumsuz, yalnız, şekilsiz.

idris hoca: e herkesin bir tabiatı var tabi. Ondan kaçış yok. iş bunu kabullenip, sevebilmekte. Ahlatın meyvesi de şekilsizdir mesela dediğin gibi çok. Ama bazen onunla kahvaltı edebiliyorum burda. O kadar güzel geliyor ki!

--spoiler--