caddebostan sahil

küçük duyguların büyük göründüğü ya da gerçekten büyüdüğü yer. belki de büyük duygulardı zaten onlar ama gizlilerdi, yüzeye çıkıyorlar. her ne oluyorsa olsun, buna adalar mı etki yapar, denizin sesi mi, migrostan alınan bir miktar bira mı, çevrede içen-gezen onca insan mı yoksa sahile yanaşan içi sarhoş üç adam dolu küçük bir sandal mı...
belki de hepsi. güzeldir, iyidir, hoştur klasik şeyler bunlar. o ortam bazı anlarda anlatılmaz yaşanır. arkadaşımdan biliyorum, kışın soğuğunda ve yağmurda bile gidilebilir. hele de yanında varsa sevgili... olmasa istetir, özletir, ne bileyim işe mesaj attırır. basit bir "napıyorsun?", sonra "özledim"e döner. olur böyle şeyler. oluyor.
hayat güzel zira, caddebostan sahilde daha bir güzel sanki. ben mi abartıyorum yoksa. belki sadece bana böyle etki yapıyor. bilmiyorum ama güzel. güzeldi mesela. kalkarken de "artık eve" tadında bir mesajla ortamdan ayrılır insan zaten. normal hayata dönüşe.
bir bira'nın tadı bile farklı orda, sohbetin etkisi, hatta sigaranın dumanı bile daha değişik.
hatta tatlı niyetine "bonibon"da fena gitmiyor. kafaya dikmek falan... çocukça. pek tatlı. pek güzel.
bir de otopark derdi var sadece, ki o da ödeyeceğiniz tek bedel.