dindarım kızımı okutmayacağım

kendisine ve anne/baba olabilme meziyetine güvenmeyen bir sığ insan beyanı.

sorun bunu söyleyenin dindar olması olmaması değil, sorun dindar olmasını buna bir "sebep" olarak sunması.

başka bir yazar arkadaş da gayet güzel belirtmiş çocuğunun bu sistemin içinde sürünmesini istemediğini, ki hak da veriyorum ; ama başlıktaki niyet malum kitlenin "gözü açılmasın" bakış açısı ile ilişkili olduğu için olumlu bakmaya çalışmak hiç içimden gelmiyor.

bir de, biliyorum burada belirtmek gereksiz ama, böyle bakacaksanız eğer çocuğa, yapmayın. çocuk mocuk yapmayın. zorunda falan değilsiniz, ölüp siktir olup gideceğiz hepimiz sonuç olarak, neden tek bir hayat süresi içerisine başka bir insanın yaşayacağı çile dolu bir hayatın ağırlığını sıkıştırmaya çalışıyorsunuz ki?

o çocuk sanki bir kobaymışçasına "ya ben böyle kulaktan dolma şeylerle büyüdüm, şu an alelade bir kütükten farkım yok ama du' bakalım bu çocuğu bi de şöyle büyütiim bakalım nolcak" der gibi büyütmeyin kimseyi. allah veya her neye inanıyorsanız onun aşkına ya. lütfen.